CARBALLEIRA E CAMPO DA FEIRA, O PÁRAMO

 

Este concello, descoñecido para turistas, esconde marabillosas sorpresas naturais e patrimoniais, como a Carballeira do Campo da Feira, un fermoso lugar de gran importancia ecolóxica e cultural para o disfrute dos veciños e visitantes.

Conta cunha extensión de máis de sete hectáreas, dotadas con numerosas mesas e bancos acubilladas baixo as copas de centenarios carballos, onde gozar dun pracenteiro día ao aire libre, e da maxia que teñen as carballeiras.

Neste sorprendente entorno natural aínda consérvanse os vellos “PENDELLOS”, onde tódolos 10 e 25 de cada mes, póñense os postos da feira.


No “Libro do Páramo” (Manuel Rodríguez López) dise: “No campo da feira había cinco reas de pendellos de arriba a abaixo do campo. O día de feira viña moita xente de fóra. Era un feirón. Neles había tendas de tecidos, toda clase de ferramentas, productos do campo e incluso consultaba alí o médico. Había de todo. O ferreiro ferraba as mulas que viñan con grandes fardos, pois daquela non había coches. Vendíanse coleiros, megos e cestas feitas de costelas de carballo para as castañas, que abundaban moito e comíanse de moitas maneiras. Tamén se vendían xugos, carros, arados, zocos, paraugas, rosarios, toda clase de quincalladas e cerámica que os tratantes traían de fóra. Houbo moitas outras clases de artesáns”.


Agora só quedan tres daquelas cinco reas de Pendellos, fermosas e antigas construcións en pedra e madeira, auténtico patrimonio etnográfico e testemuñas dende hai séculos de milleiros de transaccións comerciais e da vida deste pobo, e esperemos que conserven por moitos anos máis a súa función.

Veñen á miña memoria entre outros: OS PENDELLOS DE AGOLADA (ligazón á nosa publicación) escenario durante 224 anos dunha das máis afamadas e concorridas feiras do interior de Galicia, e o máis extenso mercado antigo de feira de Europa.

O ANTIGO RECINTO FEIRAL DE MOECHE (ligazón á nosa publicación).

Os PENDELLOS DE A GOUXA, aldea de Dozón na que celebran todos os días 11 e 23 de cada mes, feiras de gran eco e tradición, onde se degusta unha estupenda “Carne ó Caldeiro”.

E por último os de SAN MAMEDE DE MOLDES (ligazón á nosa publicación)

En Xuño teñen lugar as festas anuais coñecidas como FEIRAS DA PRIMAVERA, as cales son pioneiras en Galicia, de gran arraigamento cultural, artístico e gastronómico, e que son organizadas pola Asociación de Amigos do Campo da Feira. Nacen no ano 1976 da mán de Jesús Méndez López, e mantéñense ata actualidade, sendo o día 10 festivo local. Nelas podemos aproveitar dunha gran exposición de maquinaria agrícola, exposición de gando vacún, canina, cabalar, e de productos artesanais e típicos da zona; tamén podemos degustar productos típicos e polbo. Pola noite tamén se pode disfrutar da verbena.

Moi preto do espazo reservado para a exposición dos animais na feira, vemos esta curiosa e divertida sinalización.

Durante a Segunda República recoñecidos políticos do momento deron mitins políticos no Campo da Feira. O máis soado foi o de RAMÓN OTERO PEDRAYO que subiuse a un estrado sobre varias cubas de viño. Hoxe, no centro da carballeira, érguese un impoñente e moderno PALCO DA MÚSICA, para dar cabida a música e tamén a palabra.

Ademais de albergar o 'BANCO PEREGRINO', obra realizada en madeira de castiñeiro polo escultor de Pantón Eugenio Linares, coa que búscase poñer en valor "a tradición xacobea" do municipio. A peza consta dun peregrino duns dous metros de altura, o nome do Páramo e un bufo, como símbolo da sabedoría e a natureza da contorna.


Dende o sinxelo CRUCEIRO que hai na carballeira, parte o primeiro roteiro de sendeirismo oficial do concello. É a RUTA DA TORRE DA BARREIRA, interesante percorrido duns dous quilómetros que transcorre por un antigo paso de gando, rematando na torre medieval da Barreira, onde aínda quedan restos desta fortificación. Esta non é a única senda que se pode percorrer no concello.




Ao redor do Campo dá Feira o concello foi construíndo distintos edificios públicos que pasaron a constituír un novo núcleo co nome de O Páramo, e finalmente no ano 2006 o concello mudou a capital a este lugar.

Para rematar, un mural lémbranos que, no 2014 o grupo “Páramo Pictures” rodou neste lugar o videoclip da famosa canción “A Bertoliña”, converténdose no vídeo musical en galego máis visto da historia.


TODA A INFORMACIÓN INCLUÍDA NESTA PUBLICACIÓN, FOI RECOLLIDA NAS SEGUINTES LIGAZÓNS:

http://www.concellodeparamo.es/portal_localweb/p_156_contenedor1_ayto_paramo.jsp?seccion=s_fdes_d4_v2.jsp&codbusqueda=352&language=gl&codResi=8&codMenuPN=407&codMenu=404&layout=p_156_contenedor1_ayto_paramo.jsp&layout=p_156_contenedor1_ayto_paramo.jsp&level=1

http://www.concellodeparamo.es/portal_localweb/RecursosWeb/DOCUMENTOS/8/0_5791_1.pdf

https://es.wikipedia.org/wiki/Villarmosteiro

https://www.lavozdegalicia.es/noticia/lugo/o-paramo/2022/04/22/descubrir-paramo-concello-facil-visitar-huellas-romanico-pies-rio-mino/00031650639544306211189.htm

https://www.elprogreso.es/articulo/sarria/ayuntamiento-paramo-estrena-campo-feria-banco-peregrino/202012082238091474428.html

https://www.galiciadigital.com/opinion/opinion.3659.php

VISITA OUTROS SORPRENDENTES LUGARES DO MUNICIPIO DO PÁRAMO NA LIGAZÓN, CUN MAPA PARA CHEGAR A CADA UN DELES.

PONTE MEDIEVAL DE TRABA, NOIA

 

En el año 2017, el encuentro del Grupo de Facebook La Magia de las Piedras, al que tuvimos la oportunidad de acudir gracias a la invitación de nuestros amigos Isabel y Carlos, entre las extraordinarias sorpresas que nos tenía preparadas nuestro anfitrión y guía Eduardo, se encontraba la visita a este puente medieval.

Aunque no se tienen datos acerca del origen, su historia hay que relacionarla con la de Noia. A pesar de que no es seguro, este puente pudo construirse entre los siglos XIV y XV sobre otra estructura medieval anterior del siglo XII, por la que pasaba la vieja calzada romana Per Loca Maritima, que recorría la costa de Gallaecia desde Brácara Augusta (BRAGA, enlace a nuestra publicación).

Situado sobre el río Traba, el viaducto comunica los arrabales de San Bernardo y O Couto. Posee cuatro arcos de sillería apoyados en pilas también de sillería, con unos contrafuertes para soportar las intensas corrientes del río. Dos de los arcos son claramente apuntados, forma que tendrían todos originariamente, mientras que el segundo y el extremo (de menor luz) son de medio punto, confirmando que sufrieron una actuación posterior. 

En las dos claves de uno de los arcos de medio punto, hay sendas caras humanas toscamente labradas, indudable recuerdo de los canteros que trabajaron en el puente.

La pasarela que atraviesa el Traba tenía antiguamente un perfil alomado, en lugar de ser llano como se ve actualmente. El ancho total de paramentos es de 2.85 m, quedando libre en este momento de calzada, 2.50 m, lo que permite que sea atravesado por vehículos, sirviendo a un tránsito local.

En las riberas del río y junto al puente, todavía podemos distinguir viejos conjuntos vinculados al agua. Uno de ellos es la antigua fábrica de curtidos, testigo mudo de una época floreciente y preindustrialización, que desde el siglo XVIII se dio en Noia en el sector del curtido de pieles. Según pudimos indagar en la página de Patrimonio Galego, de la cual recabamos esta información, en el año 1750 ya aparecen registrados en el Catastro de Ensenada, entre SANTA MARIÑA DEL OBRE y SAN MARTIÑO DE NOIA (enlaces a nuestras publicaciones) 26 curtidores. Pedro García Vidal en su libro “A Noia da Memoria” dice: “Noia llegó a contar con 44 fábricas de curtidos y relacionados con esa actividad existían también, 3 fábricas de cortes preparados para calzado, talleres de fabricación manual de calzado (más de 60), y talleres de reparación de calzado (50). (Eduardo Ces 1950)”. Entre 1957-1976, las industrias de curtidos, no supieron adaptarse a la competencia de catalanes, vascos y valencianos.

De la ruina en la que se ha convertido el edificio, llama la atención un escudo de armas tallado sobre la puerta de medio punto de su fachada.

Del otro lado del puente medieval, vemos otro conjunto de edificaciones, algunas abandonadas y en avanzado estado de deterioro, pero con valor histórico, artístico y etnográfico. Una es un alargado edificio de piedra con tejado a dos aguas dedicado solo a molino, y que muestra dos grandes arcadas.

Tras él, una casa en buen estado usada como vivienda que había sido anteriormente un molino, con su gran arco por donde pasaba el agua, y frente a ella un lavadero.

En la parte posterior del edificio también vemos un bonito hórreo.

Junto a este conjunto, incluso despunta esta casa abandonada y casi en ruina total que mantiene su tipología original y presenta una fachada muy interesante, con un hermoso corredor con baranda y abalaustres enteramente de piedra, que descansa sobre un soportal construido con cuatro columnas prismáticas, también de piedra de buena factura. Según Pedro García Vidal, que la recoge en el libro “A Noia da Memoria”, la obra principal estaría datada posiblemente la finales del XVII, también señalaba la necesidad de preservarla para las generaciones futuras.


















Coordenadas: 42º 47' 08.0" N - 8º 53' 00.9" W

TODA LA INFORMACIÓN INCLUIDA EN ESTA PUBLICACIÓN, HA SIDO RECOGIDA DEL LOS SIGUIENTES ENLACES:

https://www.turismo.gal/recurso/-/detalle/7290/ponte-de-traba?langId=es_ES&tp=9&ctre=42

https://www.lavozdegalicia.es/noticia/vigo/vigo/2014/03/21/estudio-saca-luz-secretos-puente-traba/0003_201403B21C6994.htm

https://www.noiaturismo.com/conoce-nuestra-villa/patrimonio/puenta-de-traba

https://www.escapalandia.com/pedrachan-los-escondidos-molinos-de-noia/

https://turismogalicia.blogspot.com/2013/07/ponte-de-traba-noia.html?view=flipcard

http://patrimoniogalego.net/index.php/9860/2011/11/muinos-e-lavadoiro-da-ponte-de-traba/

http://patrimoniogalego.net/index.php/9870/2011/11/casa-da-ponte-de-traba/

http://patrimoniogalego.net/index.php/8701/2011/10/antigua-fabrica-de-curtidos/

VISITA OTROS SORPRENDENTES LUGARES DEL MUNICIPIO DE NOIA EN EL ENLACE, CON UN MAPA PARA LLEGAR A CADA UNO DE ELLOS.