GALICIA PUEBLO A PUEBLO: SAN PEDRO DE BENZA, TRAZO

Trátase dunha igrexa de orixe románica pero remodelada con posterioridade, compartindo características propias doutros estilos, como o barroco, feito habitual en moitas igrexas rurais. Presenta unha planta rectangular coa capela maior diferenciada ao ser máis estreita e máis baixa, seguindo un eixo de simetría que se ve truncado polo engadido posterior dun espazo dedicado á sancristía, nun lateral da cabeceira.

Inscripción no muro da sacristía

A fachada, de tipoloxía barroca, que posúe unha gran similitude coa da IGREXA DE SANTA MARÍA de Trazo, segue o esquema compositivo tradicional.

Posúe partes construídas en cachotería e outras en cantería, probablemente por mor desas remodelacións posteriores á súa construción inicial.

No exterior, e sobre todo na parte do testeiro, aínda se conservan algúns elementos románicos, como unha fiestra cun arco de medio punto sostidos por columnas; modillóns; canzorros ou contrafortes.

O interior tamén é de grande interese, co presbiterio separado da nave por medio dun grande arco triunfal apuntado, sostido por dúas grandes columnas con capitel corintio esquematizado apegadas ao muro.

Nun deses capiteis ollamos a inscripción S. XII.

Detrás do altar maior sitúase un gran retablo barroco.

Nos muros laterais da nave ábrense arcos que albergan pequenos retablos de madeira.

Ao fondo da nave sitúase unha antiga e curiosa PILA BAUTISMAL.

Forma, como é frecuente, conxunto co CAMPOSANTO.

Preto do templo érguese un CRUCEIRO realizado en granito. Apóiase sobre tres banzos de planta cuadrangular. A base cuadrangular termina con chafláns, e ten a inscrición “…1702…! O fuste é cadrado con chafláns,...

... capitel troncopiramidal invertido con cabezas de anxos con ás e dúas imaxes de corpo enteiro, unha delas de San Antonio de Padua e outra sen recoñecer.

Ten a cruz cuadrangular con figuras de Cristo...

... e a Inmaculada, cun rechamante manto bordado con adornos de todo tipo moi acertadamente esculpidos.

Xunto o cruceiro atópase un HÓRREO de tipoloxía Ullo-Arzúa mixto, sobre catro cepas de cantería de escasa sección e contorno curvilíneo con tornarratos rectangulares.

Sobre cada sua cepa, pilastras de granito de sección cadrada forman a estructura do hórreo e dividen en tres tramos a alongada cela de madeira. Cuberta a dúas aguas con aleiros lixeramente voados.